เมื่อฉันและเพื่อนๆ ตัดสินใจทำกิจกรรม "รักพ่อภาคปฏิบัติ" ขึ้นมาด้วยวัตถุประสงค์ต้องการกระตุ้นให้คนในสังคมออกมาแสดงความรักในหลวง
อย่างออกนอกหน้า แทนที่จะรักอยู่แต่ในใจ และรอให้ทุกคนออกมาแสดงความรักพร้อมๆ กันทีเดียวในทุกวันที่ 5 ธันวาคม มีคำถามเกิดขึ้นในใจ
ของพวกเราว่า
"ทำไมเราจึงต้องรักในหลวงพร้อมๆ กันเพียงแค่วันเดียว ทั้งที่จริงแล้วพวกเรารักในหลวงทุกวัน เพียงแต่เลือกที่จะแสดงออก
พร้อมๆ กันในวันเฉลิมพระชนมพรรษาเท่านั้น?"
คงเป็นเพราะคนไทยมีลักษณะนิสัยขี้อายอย่างนั้นหรือ? ไม่กล้าที่จะแสดงออกซึ่งความรักต่อบุคคลที่เราเคารพนับถือ ชื่นชม เทิดทูนด้วยการกระทำ บางคนชอบมองบุคคลที่ตนเองชื่นชมด้วยสายตาที่ปลาบปลื้ม เพียงเท่านี้ก็คิดว่าเพียงพอแล้ว
แต่ในความเป็นจริงนั้น การที่เราจะแสดงออกต่อบุคคลที่เราชื่นชมและเคารพนับถือเทิดทูนมีได้หลายวิธี แต่...พวกเราชาว "รักพ่อภาคปฏิบัติ"
เลือกที่จะแสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อในหลวงซึ่งเป็นบุคคลที่พวกเราเทิดทูน ด้วยการออกมาถวาย คำสัตย์ปฏิญาณตนว่า .....
"เพราะพระองค์ปลูกข้าว ข้าพระพุทธเจ้าจึงรักผืนนาดั่งดวงจิต
เพราะพระองค์สร้างบัญฑิต ข้าพระพุทธเจ้าจึงอุทิศตนเพื่อปวงประชา
เพราะพระองค์ปลูกป่า ข้าพระพุทธเจ้าจึงรักษาผืนป่าไว้ด้วยหัวใจ
เพราะพระองค์สร้างชาติไซ้ร ข้าพระพุทธเจ้าจะรักษาชาติไว้ด้วยชีวิต"
ทุกสิ่งที่พวกเราเปล่งวาจาออกไปเราปฏิบัติ ทุกสิ่งที่เราคิด เราเอามาทำ ทุกสิ่งที่เราทำ เราทำด้วยความสุจริตใจ ไม่มีผลประโยชน์ใดๆ มาเกี่ยวข้อง
ทุกความตั้งใจที่ทคนจริงทำมากกว่าพูด ทุกคนมีความคิดเหมือนๆ กันว่า จะปกป้องพระองค์ท่าน และสถาบันกษัตริย์ ให้ดำรงคงอยู่คู่กับชาติไทยสืบต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น